Filmy animowane towarzyszą dzieciom już wiele lat. Fascynują one maluchy rysunkami, głosami, kolorami i kadrami. Reprezentują także chwile w ich życiu i wpływają na ich emocje, nawet te słodzone i pastelowe wersje, które zdaniem rodziców pozostają niezauważone, bez bólu i negatywnych odczuć dla ich serc i małych głów. Czy filmy animowane wpływają na rozwój naszych dzieci?

Filmy animowane

Dzisiejsze filmy animowane często są bardzo brutalne, a dzieci przez większość czasu chcą dopasować zachowania, które oglądają w kreskówkach. Dzieci odzwierciedlają te zachowania, które często mogą mieć zdecydowanie negatywny wpływ na ich rozwój. Czy jest tak rzeczywiście?

Dzieci naśladują zachowania

Zachowania, które dzieci mogą oglądać w filmach animowanych są zawsze bardziej zauważalne w zachowaniach dzieci, ponieważ ich bajki stają się czymś w rodzaju wzoru do naśladowania i stopniowo zaczynają naśladować i kopiować swoje działania i przygody.

Rzadko kiedy pokazują rodzicom zachowanie, które naśladują, przez większość czasu robią to z rówieśnikami lub młodszymi dziećmi lub z pluszakami i lalkami, które mogą mieć w swoim pokoju, mogą nie tylko zademonstrować to fizycznie, naśladują także sposób mówienia bohaterów. Na przykład mogę do rówieśnika, współtowarzysza zabawy powiedzieć, żeby był przeklęty, albo żeby umarł, podczas gdy w rzeczywistości chcą tylko prosić go, aby milczał, ale nie mogą się tak wyrazić, ponieważ nie to pokazują mu w bajkach.

Często zdarza się że dzieci oglądają te same filmy animowane, co reszta ich znajomych, komentują go, wymieniają emocje, które często są przyczyną nieporozumień. Niektóre postacie są często brutalne i negatywne.

Nie wszystkie filmy animowane są odpowiednie dla każdego dziecka. Z biegiem czasu zmieniła się kategoryzacja filmów. Kilka lat temu pocałunek był dla osób powyżej 12. roku życia; W dzisiejszych czasach są bardzo wyraźne sceny, które są przeznaczone dla osób powyżej 7. roku życia. Czasami jest to luźno traktowane w niektórych kreskówkach, zwłaszcza tematy związane z seksualnością i przemocą.

Koszmary, niepokój i strach przed śmiercią

Wiele treści w filmach animowanych wywierają duży wpływ na dzieci, horrory biorą górę i najczęściej kojarzą się z koszmarami. Rodzice muszą wziąć pod uwagę to, jak film łączy się z osobistą historią dziecka. Są takie maluchy, które są wrażliwe na stratę i przeżywają trudności, gdy bohaterowie umierają. Dla innych potwory i postacie z innych światów generują na przykład koszmary.

Wpływ filmów przejawia się u dzieci zgodnie z ich dojrzałością, ale generalnie u dzieci poniżej piątego roku życia pojawiają się lęki i koszmary. Między siódmym, a dziesiątym r.ż. niepokój nasila się, głównie dlatego, że jest to okres rozwojowy w którym pojawiają się setki pytań, a dzieci kwestionują wszystko. Psychologowie uważają, że część dzieci, które widząc, że ludzie, których kochają, mogą umrzeć, zapadają na przejściowe zaburzenie obsesyjno-kompulsywne. Są bardzo czujni i wykonują rytuały kontrolne: „Tato, czy upewniłeś się, że zamknąłeś okno?” lub „Czy zapięłaś pasy, mamo?”. Po 12. roku najczęstszy wpływ, oprócz lęku, mają cechy depresyjne i smutek.

Jeśli nie poradzimy sobie z tym wpływem, może powstać tysiąc scenariuszy. Dziecko o wysokiej wrażliwości, może to odczuwać bardziej. Jeśli rodzic nie wyjaśni dziecku scen śmierci, może ono wpaść w prawdziwą panikę, nie chcąc iść do szkoły lub być oddzielonym od rodziców.

Psychologia wspomina tu o lękach ewolucyjnych, które pojawiają się w każdym wieku i mogą ustąpić naturalnie. Ale jeśli tym obawom nie poświęci się wystarczającej uwagi („nie, synu, to tylko film”), mogą pozostać w uśpieniu i ujawnić się bardzo szybko. Ważne jest zatem by dostosowanym do dziecka językiem wytłumaczyć, że potwory nie istnieją, śmierć istnieje i jest częścią życia. Również, że są ludzie, którzy mogą im zaszkodzić. Czas na rozmowę będzie podyktowany przez samo dziecko. Jeśli po filmie zaczniesz pytać i dociekać, najlepiej jest odpowiedzieć otwarcie.

Cenzura czy omawianie

Kreskówki mają różny wpływ na dzieci, efekty te mogą być pozytywne lub negatywne, wszystko w zależności od tego, jakie zachowania dziecko obserwuje i jakie efekty odnoszą działania głównych postaci. Konieczne jest zatem weryfikowanie i omawianie z dzieckiem bajek, które ono ogląda. Nie chodzi o cenzurowanie filmów, ale o dołączenie do nich dobrego wyjaśnienia ułatwiającego ich zrozumienie. Na przykład, gdy w dziecku był ukryty strach przed śmiercią, objawi się to podczas oglądania filmu i później na etapie przemyśleń. Z tego powodu spełnia on dwie role: po pierwsze nauczenie dziecka akceptowania rzeczywistości i po drugie odróżniania jej od fikcji.